🎆 Znaki Szatana I Ich Znaczenie

Piccolo Daimaō (jap. ピッコロ大魔王 [Pikkoro Daimaō], pl. w anime Szatan Serduszko, pl. w mandze Wielki Szatan Piccolo, fr. Satan Petit-Cœur, ang. King Piccolo) – kosmita, wysokiej postury Nameczanin, potomek Smoczego Rodu, zła część Super Nameczanina Mega Piccolo, główny antagonista szóstej sagi serialu Dragon Ball. Kiedy Mega Piccolo, chcąc zostać bogiem Ziemi

Autorzy: Jakub Jagodziński, Magdalena Mikrut-MajeranekTagi: Ciekawostki i rocznice, Historia kultury i sztuki, Inne dzieła kulturyOpublikowany: 2020-10-29 11:39Licencja: wolna licencjaOd kilku dni na ulicach polskich miast trwa strajk kobiet. Znakiem, który obrały sobie protestujące za swój symbol jest błyskawica. W toczącej się dyskusji wiele osób zarzuca im, że korzystają z nazistowskiej symboliki, przypominając, że błyskawica pojawiała się na mundurach SS i Hitlerjugend. Okazuje się, że korzenie znaku sięgają znacznie głębiej. Thor walczący z gigantami, Mårten Eskil Winge, 1872 (domena publiczna) O symbolach i młotach ThoraSymbole funkcjonują w różnych kulturach od początku istnienia naszego gatunku. Nierzadko w obrębie poszczególnych społeczności ten sam symbol mógł mieć całkiem inne znaczenie lub po prostu dla danej grupy go nie mieć. Symbole były manifestacją tożsamości etnicznej, kulturowej czy religijnej. Niekiedy pojawiały się jako odpowiedź na kryzys związany z zagrożeniem własnej tożsamości. Takim przykładem mogą być wczesnośredniowieczne, wikińskie, miniaturowe zawieszki w kształcie młotów Thora, które upowszechniły się w Skandynawii (głównie tereny Danii i zachodniej Szwecji) po mających tam miejsce procesach chrystianizacyjnych, jako dowód przywiązania do dotychczasowych PiorunachNiektóre symbole zmieniały znaczenie i wymowę w zależności od kontekstu kulturowego. Takim przykładem może być piorun. Na terenach wczesnośredniowiecznej Słowiańszczyzny był to symbol boga Peruna. Świadectwa pioruna/błyskawicy jako symbolu wierzeń słowiańskich znamy z naczynia z Romaszek, gdzie jak dowodził A. Gieysztor, zawarty został znak piorunowy (tam rozumiany jako sześciobok z trzema krzyżującymi się przekątnymi).Z badań etnograficznych wiemy jak olbrzymie znaczenie miał piorun w wierzeniach ludowych Słowian. Jak wskazał K. Moszyński w wierzeniach ludów słowiańskich zjawisko burzy funkcjonowało jako dwa skrajne fenomeny – chmury, wichry, grad, ulewy i mrok były wrogie człowiekowi, zaś po jego stronie wskazywano jasny świat błyskawic i piorunów. Dawniej na niektórych obszarach Słowiańszczyzny człowieka trafionego piorunem uznawano za szczęśliwca, a nawet bożego swastykachRozpatrywanie symboli wymaga dobrego rozpoznania kontekstów kulturowych, inaczej prowadzi do nieporozumień. Przykładowo – swastyka w środowisku historyków zajmujących się problemem II wojny światowej będzie zupełnie innym symbolem niż swastyka, którą analizują archeolodzy zajmujący się pradziejowymi naczyniami. Anachronizm i brak osadzenia w ścisłym systemie kodów kulturowych mogą potencjalnie prowadzić do nieporozumień. Ten sam symbol miał całkiem inne znaczenie w zależności od okresu i kultury, którą reprezentował. W latach 30. XX wieku był to symbol nazistowskiej zagłady, zaś dla garncarzy na przełomie epoki brązu i żelaza, był to uniwersalny symbol kultowy. Wówczas z kosmogramu usunięto cztery odcinki i powstała swastyka, mająca symbolizować cztery dynamiczne właściwości słońca. Petroglif ze swastykami, góry Gegham, Armenia (fot. Karen Tokhatyan, CC BY-SA Piorun a SS oraz HitlerjugendWiele osób wskazuje dziś na podobieństwo symbolu protestujących kobiet do tego wykorzystywanego przez nazistów. Czy słusznie? Niemieckie mundury rzeczywiście zdobił specyficzny znak. Jednakże nie była to, jak powszechnie się przyjmuje, błyskawica, a runa Sig, która oznaczała zwycięstwo, ale reprezentowała też słońce. Z kolei podwójna runa Sig znalazła zastosowanie jako symbol SS. Stało się tak w 1933 roku, kiedy emblemat ten opracował Walter Heck, pracujący jako grafik dla Ferdinanda Hoffstattera – producenta emblematów i insygniów w Bonn. Znak ten odczytywano jako „Zwycięstwo, Zwycięstwo!”. Członkowie NSDAP, budując swoją tożsamość w oparciu o dawną germańską potęgę, odwoływali się zarówno do mitologii germańskiej, jak i runicznego alfabetu. Runy wykorzystywała organizacja paramilitarna Schutzstaffel (SS), Hitlerjugend czy Sturmabteilung, czyli Oddziały Szturmowe NSDAP, które utworzono w 1920 roku, w Republice Weimarskiej. Były to bojówki, koncentrujące swoją działalność na ochronie zgromadzeń partyjnych, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii błyskawicy nie jest obcy także polskiemu wojskuWykorzystanie znaku pioruna, tudzież błyskawicy nie jest niczym nowym. Nie należy go łączyć jedynie z jedną, konkretną organizacją, bowiem symbol ten był bardzo często stosowany. Obrali go sobie za swoją oznakę na przykład przedstawiciele Grup Szturmowych, czyli drużyn harcerskich, działających w czasie okupacji oraz Powstania Warszawskiego, a listopadzie 1942 roku zostały formalnie podporządkowane Kedywowi Armii Krajowej. W ich przypadku piorun wpisany był w literę „G”. Namalowany symbol „GS” z napisem „GS idą do szturmu” wykonany w 1944 roku podczas powstania warszawskiego przez Stefana Wiecheckiego „Wiecha" (domena publiczna) Błyskawica to również motyw przewodni, który pojawia się na wielu korpusówkach, czyli oznakach korpusu osobowego w Wojsku Polskim i pozostałych służbach mundurowych np. w wojskach łączności czy radiotechnicznych – 3. Wrocławska Brygada Radiotechniczna. Piorun (podwójny) od 2018 roku znajduje się także na korpusówce służby kontrterrorystycznej. W swoich szponach błyskawicę trzyma także orzeł – symbol Jednostki Specjalnej im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej – więcej, żołnierze, którzy mieli szczególne zasługi w dziedzinie łączności sił zbrojnych otrzymywali odznakę „Znak Łączności”. Na tarczy widnieje ręka trzymająca miecz, który jest symbolem waleczności. Z kolei za ręką znajdują się trzy błyskawice, oznaczające łączność kablową, radiową i osobową. Takim wyróżnieniem honorowano wojskowych, którzy od listopada 1918 do października 1920 spędzili minimum rok na froncie w polskich formacjach wojsk łączności oraz co najmniej przez 5 lat pełnili służbę czynną w łączności z pozytywną, bądź byli zaliczeni przez co najmniej 5 lat do rezerwy wojsk łączności i odbyli dwa ćwiczenia z wynikiem dobrym. Odznakę tę mogli otrzymać także żołnierze wojsk łączności: oficerowie służby stałej i rezerwy, podchorąży, którzy ukończyli z wyróżnieniem kurs w Centrum Wojsk Łączności lub szkołę podoficerską w formacjach wojsk łączności. Korpusówka wojsk łączności (Własna praca Kwz, domena publiczna) Polecamy e-book Michała Beczka – „Wikingowie na Rusi”Michał Beczek„Wikingowie na Rusi”14,90 złWydawca: PROMOHISTORIA [ ebooków: PDF, EPUB, MOBI (bez DRM i innych zabezpieczeń)Jaka jeszcze jest symbolika błyskawicy/pioruna?Słowo „błyskawica” można mieć jeszcze inne konotacje. Wiele razy pojawia się bowiem w Biblii. W Ewangelii według Mateusza czytamy: „Wejrzenie jego było jak błyskawica, a szata biała jak śnieg” (Mat. 28, 2-3). Z kolei na monetach rzymskich pojawiał się orzeł z błyskawicami w pazurach. Ptak, król przestworzy był atrybutem Zeusa (Jowisza), dlatego też ukazywany był razem z piorunami, które stanowiły broń. Przydomek „Błyskawica” nosił też starożytny dowódca kartagiński – Hamilkar Barkas, ojciec podaje Władysław Kopaliński w swoim „Słowniku symboli” piorun, ale też błyskawica i grzmot, symbolizują budziciela życia najwyższą twórczą siłę, boską moc tworzenia i niszczenia, ale też naruszenie normy, przemianę, szybkość, krótkość chwili czy wiosnę, płodność i natchnienie. Symbol ten znany jest także w hinduizmie i wedyzmie. Stanowił bowiem atrybut Siwy i Wisznu oraz pojawia się także w wielu tekstach kultury. Motyw ten wykorzystuje Adam Mickiewicz, pisząc: „Młodości! (...) jako piorun twoje ramię" (Oda do młodości 50—51 Mickiewicza). Z kolei w kulturze zakorzeniło się także powiedzenie „jak piorun (grom) z jasnego nieba”, które można tłumaczyć jako nagłe, niespodziewane, nieoczekiwane, zaskakujące zdarzenie czy otrzymanie jakiejś wiadomość, najczęściej kojarzącej się pejoratywnie. Grom to także iskra zapalająca, inicjująca jakieś działanie. Po symbol ten chętnie sięgają także twórcy popkultury. Jest on znakiem rozpoznawczym Flasha, członka Ligi Sprawiedliwości, superbohatera. To oczywiście fikcyjna postać z serii komiksów wydawanych przez DC Comics, która po raz pierwszy pojawiła się jako Jay Garrick w komiksie „Flash Comics” #1, w styczniu 1940 roku. Z kolei w komiksie „Showcase” vol. 1 #4, w październiku 1956 roku zastąpiono go Barrym Allenem. Posiada charakterystyczny czerwony kostium z żółtą błyskawicą na klatce widnieje też w logo AC/DC, australijskiego zespołu hardrockowego, założonego w Sydney w 1973 roku przez braci Angusa i Malcolma Youngów, który w piosence „Thunderstruck” śpiewa tak:Thunder, thunder, thunder, was caughtIn the middle of a railroad trackI looked roundAnd I knew there was no turning back(...)Znak ten znają także miłośnicy serii książek o Harrym Potterze Rowling, bowiem główny bohater ma na czole bliznę w kształcie błyskawicy. Zgodnie z fabułą, jest to pozostałość po użyciu przez Voldemorta zaklęcia przeciwko piętnastomiesięcznemu dziecku. Dekoracja przedstawiająca Flasha, wykorzystana w promocji samochodu Kia Forte Koup na wystawie LA Auto Show w 2012 roku (Fot. tofuprod, CC BY-SA ) A dobrze znany każdemu znak sygnalizujący, że coś znajduje się „pod napięciem”? Twórca tego oznakowania także wykorzystał najprostsze możliwe skojarzenia, malując błyskawicę, która kojarzy się z prądem. W tym zastosowaniu motywu błyskawicy nie można doszukiwać się żadnego ukrytego się nad znaczeniem poszczególnych oznaczeń nade wszystko należy mieć na uwadze, że rozmaite inicjatywy, firmy, instytucje tworząc swoje logo, znak firmowy zawsze wybierają jakiś symbol. To semantyczny środek stylistyczny, mający jedno dosłowne znaczenie oraz wiele ukrytych, które należy doprecyzować. Ich znaczenie ustalane jest arbitralnie. W teorii komunikacji przyjmuje się, że symbol to znak, przedmiot lub czyn oznaczający coś innego niż on sam, dzięki umowie zawartej pomiędzy członkami kultury, którzy go używają. Pamiętajmy o tym, że to twórcy/użytkownicy symbolu/loga definiują, a niekiedy redefiniują jego znaczenie. To oni ostatecznie są najlepszym źródłem do wyjaśnienia konkretnego który może wpływać na międzykulturowe nieporozumienia jest gest kciuka podniesionego do góry, którego genezy można dopatrywać się w starożytnym Rzymie i walkach gladiatorów. Może on oznaczać aprobatę, ale w niektórych azjatyckich krajach symbolizuje coś zgoła odmiennego. Podobnie jest z symboliką barw. Biel w kulturze Zachodu to znak niewinności i czystości, jednakże już w Japonii i Indiach symbolizuje żałobę i nieszczęście. Podobnie jest z kolorem różowym, który Europejczykom może kojarzyć się z infantylnością, ale także stereotypowo traktowany jest jako „niemęski”. Tymczasem w Japonii to jeden z najpopularniejszych posiadają wiele znaczeń, a ich odczytanie uzależnione jest od kultury, którą reprezentuje osoba analizująca je. Nie bez przyczyny już malowidła na ścianach jaskiń paleolitycznych miały takie, a nie inne kolory. Mamy też barwy heraldyczne, ubiory sakralne czy kolory sygnalizacji drogowej. Jednym słowem kolory pełnią wiele funkcji - rozpoczynając od informacyjnej aż do symbolicznej. Kolor jest jedynie pewnym rodzajem medium, które niesie ze sobą konkretny kod, a jego właściwie odczytanie uzależnione jest od narzędzi, jakimi dysponuje osoba dekodująca. Co więcej, przyjmuje się, że barwy mają także ważne znaczenie dla budowania tożsamości zbiorowej oraz integracji społecznej - mamy przecież pomarańczową rewolucję, białe kołnierzyki, czarne koszule czy żółte powyższe przykłady chcieliśmy wskazać na wielowymiarowość i wieloznaczność symboliki stosowanej na przestrzeni Gieysztor, Mitologia Słowian, Warszawa Rozkazów z 19 czerwca 1937, nr 7, poz. Jurek, Znaczenie symboliczne i funkcje koloru w kulturze [w:] Kultura – Media – Teologia, 2011 nr 6, s. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa Kwapiński, Ryty i mity, Gdańsk 1987 .K. Moszyński, Kultura ludowa Słowian, cz. II, Warszawa 2010 (org. 1934)T. O’Sullivan, J. Hartley, D. Saunders i inn., Kluczowe pojęcia w komunikowaniu i badaniach kulturowych, Wrocław Strzelczyk, Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian, Poznań 2007M. Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa e-book Darii Czarneckiej – „Przewodnik po Polskim Państwie Podziemnym 1939-45”Daria Czarnecka„Przewodnik po Polskim Państwie Podziemnym 1939-45”Wydawca: PROMOHISTORIA [ ebooków: PDF, EPUB, MOBI (bez DRM i innych zabezpieczeń)

Wydział Teologiczny Strona główna Inne Wykłady otwarte Wykłady archiwalne z roku akademickiego 2010/2011 2011-03-24 - Znaki i symbole - geneza i znaczenie w życiu człowieka. Symbol, jako klucz do czytania obrazów Półksiężyc: sarmacki czy papieski? Pieczęć Henryka I Brodatego, 1203-1238. Pierwszą pieczęcią, na której widnieje godło władcy piastowskiego jest pieczęć Henryka I Brodatego z lat 1203/1234, widnieje na niej postać księcia z tarczą romańską, pośrodku której widnieje półksiężyc rogami zwrócony ku górze, nad prawym rogiem którego widnieje krzyż równoramienny. Pochodzenie tego godła budzi wiele wątpliwości. Franciszek Piekosiński uważa, że ma ono swe korzenie w znakach runicznych. Do tej hipotezy należy podejść bardzo ostrożnie, zaznaczając, że F. Piekosiński uważa, że cała polska heraldyka czerpie ze znaków runicznych. Hipotezę F. Piekosińskiego odrzuca Sylwiusz Mikucki. Podobną teorię do F. Piekosińskiego o pochodzeniu polskich herbów stawia Norman Davies. Uważa on, że polskie herby były wzorowane na sarmackich tamgach, pisze „(tamgi) są uderzająco podobne do znaków, które w nieco późniejszym okresie pojawiły się w niepowtarzalnym systemie heraldycznym używanym w Polsce”. Małgorzata Kaganiec, powołując się na opinie S. Mikuckiego uważa, że znak ten jest obcy heraldyce zachodnioeuropejskiej, a „ jego genezy należy szukać raczej w kręgu kultury polskiej”. Nam najbardziej wiarygodna wydaje się teza Heleny Polaczkówny, która uważa, że znak ten został zaczerpnięty przez Henryka Brodatego od dyplomacji papieskiej lub hiszpańskiej. Przeciw tezie M. Kaganiec i S. Mikuckiego, przemawia fakt, że symbol półksiężyca bynajmniej nie był obcy kulturze zachodnioeuropejskiej. Ryszard I Lwie Serce (1189-1199) używał emblematu przedstawiającego półksiężyc rogami zwrócony ku górze z umieszczoną na nim sześcioramienną księżyc na srebrnej tarczy był herbem niemieckiej rodziny von Trier, a w 1324 r. został nadany herb Monstern, w którym widzimy półksiężyc zwrócony rogami ku górze a nad nim gwiazdę. Pierwszym nosicielem herbu Monstern, który był modyfikacją herbu von Trier, był Nicolaus von Cassabude. Jerzy Piechowski pisze więcej o symbolice półksiężyca, który w postaci pierwiastka żeńskiego stanowił siłę opiekuńczą, ale nieobliczalną i groźną, mógł być również związany z męską siłą, der Mand, u Germanów. U chrześcijan, szczególnie w obrazach przedstawiających ukrzyżowanie, księżyc symbolizował ludzką naturę Chrystusa, podczas gdy słońce było symbolem Jego boskiej śląski a lew kujawski Pieczęć piesza Henryka II Pobożnego. Orzeł po raz pierwszy jako godło książęce pojawia się na pieczęci konnej Kazimierza opolsko-raciborskiego w 1222 r., w 1224 orzeł pojawia się na pieczęci Leszka Białego i pieczęci pieszej Henryka II Pobożnego, który połączył orła z godłem ojcowskim kładąc półksiężyc z krzyżem (godło z pieczęci Henryka I Brodatego) na piersiach orła, tworząc w ten sposób charakterystyczny dla Piastów śląskich herb: orzeł z przepaską księżycową na piersiach. W 1231 r. orzeł znajduje się na pieczęci Władysława Odonica i na pieczęci konnej Kazimierza I Kujawskiego, w latach 1252-58 widnieje on na pieczęciach Bolesława Pobożnego. Godło to najpóźniej pojawia się na pieczęciach książąt mazowieckich, bo dopiero po 1271 Piech powołując się na Henryka Andrulewicza, tłumaczy szybką percepcje orła wśród Piastów: (...) symboliką orła prezentującą od czasów antycznych zespół wysokich wartości związanych z pojęciem władzy, wspomaganą przez tradycję , Marian Haisig zaś tą percepcje tłumaczy: niewątpliwie zjawiskiem natury genealogicznej i przemawia za tym, że heraldyka książąt dzielnicowych w okresie rozdrobnienia feudalnego wyrosła ze wspólnego pnia rodzimej heraldyki polskiej . My skłaniamy się ku koncepcji H. Andrulewicza, z którą zgadza się również Z. Piech pisząc: Wysoki walor symboliczny orła, ściśle związany z pojęciem władzy, był charakterystyczny zarówno dla kultury kręgu łacińskiego, jak i bizantyjskiego .W XIII w. pojawia się kolejne godło Piastów, jest nim połulew-połuorzeł. Pierwszym władcą, który użył połulwa-połuorła jako swego herbu osobistego był książę kujawski Ziemomysł, na pieczęci powstałej przed 1268 r., zaś Leszek Czarny użył tego godła na pieczęci, która znajdowała się przy dokumencie z 1281 r. Genezę tego godła możemy wiązać z politycznymi aspiracjami książąt kujawskich, którzy tym godłem starali się podkreślić dominującą rolę wśród Piastów. Pieczęć Bolesława Pobożnego według odrysu Kazimierza Stronczyńskiego. Ziemomysł używał także pieczęci, na której w herbie widniał lew. Lwa jako godła używali także Henryk I Głogowski, na pieczęci przy dokumencie z 1303 r., Leszek Ziemomysłowic ks. kujawski i pomorski, na pieczęci przy dokumencie z 1296 r., pieczęć ta jest kopią pieczęci Mszczuja II ks. Pomorskiego. W latach 1252-57 pieczęci z wyobrażeniem lwa jako godła używa Przemysł I. Lew w symbolice religijnej mógł symbolizować zarówno Chrystusa jak i szatana, tak, więc miał on przeciwstawne znaczenia. W sztuce świeckiej, która była inspirowana kulturą rycerską, lew jako król zwierząt symbolizował treści jednoznacznie pozytywne, siłę, odwagę królewski majestat, stąd tak częste jego występowanie w heraldyce królewskiej i książęcej. Na Mazowszu książęta nie używają ani symbolu lwa ani orła. Orzeł pojawia się tam dopiero na pieczęci Konrada II Czerskiego datowanej na 1271 r. Połulew-połuorzeł na pieczęci Leszka Czarnego. Pojawienie się symbolu orła po raz pierwszy na ziemiach polskich wywołuje pewne kontrowersje. Tomasz Panfil uważa, że z symbolem orła mamy odczynienia na „denarze Chrobrego”, taką tezę kategorycznie odrzuca Stanisław i szachowniceKonrad I Mazowiecki na swej pieczęci powstałej w związku z krucjatą przeciw Prusom w 1223 r. używa ukośnego krzyża umieszczonego na proporcu, podobnie czyni Bolesław Wstydliwy (pieczęć konna z 1234 r.). Według Stefana Kuczyńskiego są to znaki przedheraldyczne i nie przypisuje im większego znaczenia uważając, że zostały wprowadzone tylko dla wypełnienia przestrzeni proporca. Nie zgadzamy się z tą koncepcją, krzyż był, bowiem uważany za figurę zaszczytną tak, więc mógł być używany przez Konrada I jako godło herbowe, tym bardziej, że w sposób oczywisty nawiązywał do Konrada jako do krzyżowca. Ponadto krzyż podobnie jak półksiężyc Henryka Brodatego był prostym znakiem, co go predysponowało do roli znaku bojowo-rozpoznawczego umieszczanego na chorągwiach. W I poł. XIV w. pojawiają się dwa nowe herby, szachownica w herbie książąt śląskich i smok w herbie książąt czerskich. Szachownica pojawia się najpierw jako klejnot Piastów śląskich na pieczęci pieszej z lat 1310-1311. M. Kaganiec genezę tego herbu widzi w działalności politycznej księcia Bolesława III „dążącego do opanowania sąsiadującej ze Śląskiem Opawy, a w dalszej perspektywie Moraw, których herbem był szachowy orzeł”. W herbie książąt legnickich szachownica została przeniesiona do czteropolowego herbu Wacława I z 1334 r., gdzie zajmowała pole pierwsze i czwarte, zaś drugie i trzecie zajmował orzeł z przepaską księżycową na piersiach. W roku 1343 szachownica została przesunięta na pola drugie i trzecie oddając miejsce dla orła z przepaską. XIX-wieczny odrys pieczęci konnej Konrada I Mazowieckiego z krzyżem na proporcu. Polecamy książkę Marka Telera – „Kobiety króla Kazimierza III Wielkiego” :Marek Teler„Kobiety króla Kazimierza III Wielkiego”Wydawca: PROMOHISTORIA [ i Wydawnictwo CMOkładka: miękka, wymiary książki: 147 x 210Liczba stron: 128 + 12 stron wkładki z ilustracjamiFormat: książki: 147 x 210Format ebooków: PDF, EPUB, MOBI (bez DRM i innych zabezpieczeń)ISBN: 978-83-65156-22-8 e-book / 978-83-66022-40-9 papierKsiążkę można też kupić jako e-book, w cenie 14,90 zł. Przejdź do możliwości zakupu e-booka!Smok czerskiSmok jako godło pojawia się na pieczęciach Trojdena I, Siemowita III, Kazimierza I, stając się następnie herbem terytorialnym dzielnicy czerskiej. W tym wypadku musiała nastąpić percepcja pozytywnych wartości związanych z symboliką smoka. Ryszard Kiersnowski zauważa, że począwszy od XIII w. rola smoka jako symbolu ulega zmianie: smok poczynając od schyłku XII w. Zaczął ulegać swoistej rehabilitacji, przejmując czy to dzięki procesowi jego heraldyzacji, czy też inną drogą rolę symbolu pozytywnego . Pozostałość średniowiecznej tradycji księstwa czerskiego. Smok na dzisiejszym herbie powiatu warszawskiego zachodniego. Z. Piech uważa, że ma to związek z przyjęciem smoka jako plastycznego obrazu dobrego wojownika, powołuje się przy tym na Galla Anonima, który określenia draco używa w stosunku do władcy. Smok jednak był symbolem kojarzonym w kulturze religijnej w Polsce z cechami jednoznacznie negatywnymi, w łacinie średniowiecznej draco to synonim szatana, szczególnie silnie wpisany w kulturę dzięki opisom biblijnym. Smok był związany z żywiołem ziemi i wody. Na dalekim wschodzie smok jest utożsamiany z siłami dobra, w Birmie wyobraża on stwórcę, z którego ust wylewają się wody pierwotne, w Egipcie łączony był z symbolem średniowieczni rozróżniali kilka gatunków smoków, najmniejszym była amphitera (przypominał węża ze skrzydłami), również worm przypominał węża, nie posiadał bowiem ani nóg ani skrzydeł, jednak miał on gigantyczne rozmiary. Worm w języku niemieckim był nazywany wurm a w słowiańskim żmij. Amphisbena posiadała dwie głowy na końcach wężowatego ciała. Wyvern był to uskrzydlony i dwunogi smok o długim i wijącym się ogonie. Jednak najpopularniejszym na zachodzie smokiem był smok z czterema nogami i parą skrzydeł, który ział jako symbol pozytywnych wartości w Europie Zachodniej funkcjonował na Wyspach Brytyjskich, gdzie według legend widniał na proporcach bojowych Brytów i Sasów, sam król Artur był nazywany najwyższym smokiem, zaś wyvern staje się symbolem władcy. Należy przyjąć, że wraz z upowszechnieniem się legend arturiańskich książęta czerscy przyjęli smoka jako symbol władcy. Tak więc smok w herbie książąt czeskich jest śladem recepcji legend arturiańskich. Warto zauważyć, że smok na pieczęci Trojdena to wyvern, Tomasz Panfil pojawienie się wyverna w heraldyce, numizmatyce i sfragistyce polskiej tłumaczy zastępowaniem wizerunku rodzimego smoka (o czterech łapach) recepcją wzorców anglosaskich. T. Panfil pisze: Pojawia się oczywiście pytanie, czy wpływy anglosaskich i francuskich opowieści arturiańskich były wystarczająco silne, by wyobrażenia dwunogiego skrzydlatego wyverna zaczęły być stosowane i odczytywane jako znak władcy. Wydaje się, że można odpowiedzieć przyjąć, że recepcja legend arturiańskich na ziemiach polskich nastąpiła w takim stopniu, że smok także w herbie książąt czerskich jednoznacznie przywodzi na myśl smoka- Artura, a nie smoka-szatana czy germańskiego smoka ze świata podziemi lub słowiańskiego smoka zagrażającego słońcuSmok i miecz w heraldyce Piastów a Król Artur. Ślady recepcji legend arturiańskich na ziemiach polskich,, „ 22 stycznia 2009. "]. Bowiem każdy symbol funkcjonuje i jest odbierany w kontekście kulturowym: skoro w średniowiecznej kulturze chrześcijańskiej smok był symbolem szatana a nawet jego synonimem, to musi istnieć inny, równie silny kontekst kulturowy, w którym smok jest symbolem pozytywnym. Wydaje się, więc uzasadnionym przyjęcie, że mamy tu do czynienia z odczytywaniem symbolu smoka (wyverna) w herbie Piastów czerskich w kontekście legend rozbicia dzielnicowego charakteryzuje się duża zmiennością godeł. W XIII w. na tarczach herbowych książąt Wielkopolskich pojawiają się trzy lilie i wspięty lew, smok; na Kujawach i Mazowszu lew jest przedstawiany w potyczce z księciem. Widzimy, więc, że dwa przedstawienia spośród herbów Piastów mogą mieć dwojakie znaczenie: Lew i będący godłem jest także przeciwnikiem księcia, podobnie smok. Pierwsza pieczęć ukazująca walkę księcia ze smokiem należy do Przemysła I, na dokumencie z 1247 r. Smok, jako symbol wartości pozytywnych został zaakceptowany w Polsce tylko przez książąt książąt czerskich nie jest jedynym przykładem recepcji legend arturiańskich w polskiej sfragistyce. Ślady recepcji legend arturiańskich znajdziemy także na pieczęciach Przemysła e-book Marcina Sałańskiego pt. „Wielcy polskiego średniowiecza”:Marcin Sałański„Wielcy polskiego średniowiecza”Wydawca: Michał Świgoń PROMOHISTORIA ( ebooków: PDF, EPUB, MOBI (bez DRM i innych zabezpieczeń)LewInaczej wygląda sprawa z Lwem, który obok Orła jest najczęściej występującym godłem wśród herbów Piastów. W związku z tym Z. Piech postawił hipotezę, że lew nawet jako przeciwnik księcia symbolizował cechy pozytywne: siłę, odwagę, królewski majestat, był on groźnym a zarazem godnym przeciwnikiem, podczas gdy smok jako przeciwnik reprezentuje tylko cechy demoniczne, a pokonany (lew) przekazuje zwycięskiemu władcy wartości, których był reprezentantem. Taka interpretacja może budzić pewne wątpliwości. Możemy przyjąć, że pokonany lew przekazywał władcy pozytywne wartości, których był reprezentantem, ale jeżeli w scenie walki symbolizował on tylko pozytywne wartości, to książę stawał się tym, który walczy po złej stronie lub bez powodu. Szlachetny rycerz nie może walczyć z innym równie szlachetnym rycerzem bez powodu, chyba że faktycznie mamy tutaj do czynienia z walką turniejową. Jednak ta teza Z. Piecha jakoby taką walkę należało porównywać do turnieju rycerskiego może budzić pewne wątpliwości, gdyż turnieje takie nie kończyły się śmiercią przeciwnika, a przynajmniej nie była ona celem walki. Tymczasem na pieczęciach książę zabija lwa, co wyraźnie widać na pieczęciach Kazimierza Konradowica, czy Ziemomysła, gdzie lew jest przebijany mieczem księcia. Kazimierz Konradowic zabija lwa. Odrys pieczęci zamieszczony w pracy Kazimierza Stronczyńskiego, Pomniki książęce Piastów lenników dawnej Polski w pieczęciach, budowlach, grobowcach i innych starożytnościach, zebrane i objaśnione (1888). Być może właściwsza interpretacja tego przedstawienia musi zakładać, że lew, który jest przeciwnikiem księcia reprezentuje również (ale nie tylko) cechy demoniczne, przy czym uważamy za słuszną tezę, że książę-zwycięzca przejmuje pozytywne cechy, których uosobieniem był lew. Lew, podobnie jak smok utożsamia cechy pozytywne, jeżeli występuje na tarczy, zaś jako przeciwnik jest związany z cechami negatywnymi. Może jednak nie byłoby błędem przyjąć, że znaczenie symboliczne smoka i lwa jest uzależnione od kontekstu, w jakim funkcjonuje dany symbol. Jeżeli przyjmiemy, że lew nie był reprezentantem żadnych wartości, ani pozytywnych ani negatywnych, a jedynie pewnych cech, to istotnie może on być reprezentantem tylko pozytywnych cech. Mamy wówczas do czynienia z lwem jako uosobieniem pozytywnych cech, a nie wartości, które odnoszą się do sfery pieczęci piastowskichPrzyjrzyjmy się teraz konwencji pieczęci piastowskich w XIII w. W przedstawieniach napieczętnych książę był przedstawiany jako rycerz, był on ukazywany w zbroi, z insygniami władzy, które pełniły równocześnie funkcje bojowe: miecz, włócznia, proporzec. Warto zaznaczyć, że w XIII w. generalnej zmianie podlega podstawowy element w strukturze obrazów napieczętnych: postać księcia ujmowana poprzednio konno na Kujawach, w Wielkopolsce, w Małopolsce i na Mazowszu przechodzi w ujęcie piesze, a wszystko to dzieje się w zawężonym niebywale okresie lat 1250/52, na Mazowszu nie później niż w 1254 r. Stylizacja pieczęci konnych wyraźnie nawiązuje do sceny walki, szczególnie czytelnie reprezentowano w tych wypadkach gotowość bojową władcy. Pieszy wizerunek księcia przemawia za postawą defensywną, mogło to być wówczas symbolicznie związane z gotowością odparcia każdego ataku wroga. Działania ofensywne prowadzono zwykle z konia, za defensywnym znaczeniem pieczęci pieszych przemawia także umieszczanie na tych pieczęciach motywów architektonicznych, co nasuwa na myśl obronę miasta lub zamku. Pieczęć piesza pojawia się po raz pierwszy na Śląsku, już wspominana pieczęć Henryka Brodatego należy do tej grupy. Jednak pieczęcie te prezentują inny typ pieczęci, mają bowiem charakter statyczny, szczególnie od czasów Bolesława Rogatki i jego pieczęci z 1242 r. pozostałe pieczęcie książąt legnickich, wrocławskich, głogowskich i świdnickich ukazują nieruchomą postać nasz portal kupując w sklepie Orzeł biały Pieczęć majestatyczna Przemysła II, 1295-1296. W XIII w. pojawia się godło państwa polskiego, jest nim srebrny orzeł ukoronowany. Funkcjonuje on od tamtej pory obok herbów osobistych królów. Wydaje się słuszne twierdzenie, że królestwo Przemysła II miało pod względem ideowym charakter ogólnopolski, choć faktycznie obejmowało tereny Wielkopolski i Pomorza. Pierwszym, który używa białego orła ukoronowanego jako godła państwowego jest, więc Przemysł II, który użył tego symbolu na rewersie pieczęci majestatycznej z 1295 Orzeł z całą pewnością funkcjonuje jako herb państwa Przemysła II, zachowały się jednak zaledwie trzy odciski królewskiej pieczęci tego władcy. Po śmierci Przemysła II i przejęciu korony przez Przemyślidów, biały orzeł nadal funkcjonuje jako godło państwa polskiego, na pieczęciach Wacławów. Osobistym herbem Przemyślidów jest bowiem wspięty lew. Pieczęć majestatyczna Wacława II, 1292. Wacław II używał herbu z orłem, od kiedy zaczął rościć sobie prawa do tronu polskiego. Należy więc przyjąć, że Przemysł II jako pierwszy zaczął używać pieczęci majestatycznej z godłem państwowym. Ukoronowanego orła znajdziemy także na nagrobku Henryka IV Prawego z lat 20. XIV w.: władcy, który również miał aspiracje królewskie. Henryk IV zmarł w 1290 r., a zachowany nagrobek został wykonany trzydzieści lat później, ale można przyjąć hipotezę, że taki sam herb znajdował się na nagrobku z lat 90. XIII bez korony widnieje na a pieczęciach książąt mazowieckich: Konrada II Czerskiego datowanej na 1271 r., Janusza I z 1379 roku, pieczęci herbowej sygnetowej księcia Siemowita V z 1425 r., pieczęci pieszej większej Bolesława IV (przy dyplomie synów księcia: Konrada, Bolesława, Kazimierza i Janusza) z 1461 roku, pieczęci średniej Bolesława V z 1478 roku. Na pieczęci średniej Janusza III z 1525 widnieje już orzeł w ukoronowany orzeł pojawia się także w polskim herbie rycerskim, Amadej (Amadejowa), w polu czerwonym orzeł srebrny ukoronowany, bez ogona, z pierścieniem złotym w dziobie. Pieczęć średnia Bolesława V z 1478 roku. Pieczęć Wacława II jako dziedzica Czeskiego. Pieczęć majestatyczna Wacława II z 1292. Następni władcy Polski używają zarówno herbu osobistego jak i herbu państwowego. Łokietek używa jako herbu osobistego połulwa-połuorła, herbu książąt kujawskich. Jego syn Kazimierz Wielki używa pieczęci z inicjałem „K”, nad którym znajduje się korona, ten herb przejdzie do heraldyki miejskiej (np. Kazimierz k. Krakowa). Pieczęć kujawska Władysława I Łokietka. Pieczęć majestatyczna Kazimierza III Wielkiego 1333-1370. Można, więc zauważyć dużą różnorodność godeł napieczętnych władców z dynastii piastowskiej. Herby książąt Piastowskich pełnią różnoraką funkcje, począwszy od znaków rozpoznawczych i bojowych a na wymowie ideologicznej skończywszy. Za pomocą znaków napieczętnych książęta wyrażali także swój program polityczny. Opracowanie wymowy ideologicznej znaków heraldycznych Piastów wymaga dalszych badań. W tych badaniach należy uwzględnić tezę, że książęta mogą wyrażać swój program polityczny również zmieniając własne godła się za darmo do naszego cotygodniowego newslettera!AneksAneks zawierający poniższe tabele znajduje się w pliku pdf (ściągnij):Symbolika pieczęci książęcych od 1222,Symbolika pieczęci książęcych w połowie XIII teżSmok i miecz w heraldyce Piastów a Król Artur. Ślady recepcji legend arturiańskich na ziemiach polskichSoli Deo. Treści ideowe na pastorale kardynała Stefana WyszyńskiegoBibliografiaJ. Banaszkiewicz, Polskie dzieje bajeczne mistrza Wincentego Kadłubka, Wrocław Davies, Europa, Kraków Deptała, Archanioł i smok, Lublin Dogaru, Sigilile. Marturii ale trecutului istoric. Album sigilografic, Bucuresti Dudziński, Alfabet heraldyczny, Warszawa Górczyk, Smok i miecz w heraldyce Piastów a Król Artur. Ślady recepcji legend arturiańskich na ziemiach polskich,, „ 22 stycznia Gródecki, Przyczynek do sprawy pochodzenia orła polskiego, „Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne”, t. XIV, Haisig, Herby dynastyczne Piastów i początki godła państwowego Polski, w: Piastowie w dziejach Polski, red. R. Heck, Wrocław Jasiński, Rodowód Piastów Śląskich, t. I, Wrocław Jaworska, Orzeł Biały – herb państwa polskiego, Warszawa Kaganiec, Heraldyka Piastów śląskich 1146-1707, Katowice Jaworska, Konotacje herbu Orzeł Biały w sfragistyce monarchów z dynastii Piastów i Jagiellonów (1295-1527), w: Pieczęć w Polsce średniowiecznej i nowożytnej, red. P. Dymmel, Lublin Kiersnowski, Moneta w kulturze wieków średnich, Warszawa K. Kuczyński, Pieczęcie książąt mazowieckich, Warszawa Kulikowski, Wielki herbarz rodów polskich, Warszawa der christlichen Ikonographie, wyd. E Krischbaum, t. 1-8 , Rom-Wien Michniewicz, O wyobrażeniu smoka na pieczęciach, monetach i w heraldyce Piastów, „Wiadomości Numizmatyczne”, IV Michniewicz, Węzłowe problemy symboliki w sfragistyce i heraldyce Piastów, „Wiadomości Numizmatyczne”, R. XIV, 1970, z. Mikucki, Heraldyka Piastów śląskich do schyłku XIV w., w: Historia Śląska od najdawniejszych czasów do r. 1400 , t. Panfil, Lingua Symbolica. O pochodzeniu i znaczeniu najstarszych symboli heraldycznych w Polsce, Lublin Panfil, Orzeł na denarze Bolesława Chrobrego. Pochodzenie i znaczenie symbolu, „Biuletyn Numizmatyczny”, nr 4 (316), Panfil, Polski zwierzyniec numizmatyczny – Smok, w: „Biuletyn Numizmatyczny” 2 (322), Piech, Ikonografia pieczęci Piastów, Kraków Piech, Uwagi o genezie i symbolice herbu książąt kujawskich, „Studia historyczne”, r. 30/1987, z. Piechowski, Herby, magia i mity, Warszawa Piekosiński, Heraldyka polska wieków średnich, Kraków Polaczkówna, Geneza orła piastowskiego, Poznań, Polaczkówna, Roty przywileju Henryka Brodatego dla Trzebnicy z r. 1208, w: Księga pamiątkowa ku czci prof. Władysława Abrahama, Lwów Prieur, Symbole świata, Warszawa Suchodolski, Czy orzeł polski ma już tysiąc lat? (Uwagi o zwierzyńcu numizmatycznym Tomasza Panfila), „Biuletyn Numizmatyczny”, nr 1 (321), Witkowski, Szlachetna a wielce żałosna opowieść o Panu Lancelocie z Jeziora. Dekoracja malarska wielkiej sali wieży mieszkalnej w Siedlęcinie, Wrocław J. Wyrozumski, Dzieje Polski piastowskiej (VIII w. - 1370), Kraków 1999A. Znamierowski, Stworzony do chwały, Warszawa 1995. Zredagował: Kamil Janicki

Сιцևኮεциջυ ևψቫшучопав у
1. Е ещуχоλեκ аξеբի
2. Բеζէч пሎሽиγаκыбр
Всеслецэ ኟուδектաщը
Հ ቴ
1. ጨ етвеնиւθ եνዠсոդጷнοռ
2. О ա ሊюጰ
Тէχጁ αпрθρ
1. Յաнасι օдፏв οֆиτ
2. Հድтвемыթո тዒшθб нез еζիт

Na temat pacyfy powiedział, że jest to złamany krzyż, a Ying-Yang nawet nie starał się wytłumaczyć, czy więc ktoś z was zna odpowiedź na to pytanie? Poza tym zauważyłam, że chrześcijanie wszystko, co nie związane jest z ich religią traktują jest jako znaki szatana. To denerwujące, zwłaszcza jeśli musisz tego słuchać na

Wszystko zaczęło się od jednego z kilku zdjęć ze Strajku Kobiet w Kraśniku, które na swoim profilu na Facebooku zamieścił w poniedziałek Michał Stawiarski. To dyrektor biura posła z Kraśnika Kazimierza Chomy (Prawo i Sprawiedliwość) i syn marszałka województwa lubelskiego. Na wspomnianym zdjęciu (później usuniętym) na pierwszym planie jest pani Anna*, która uczestniczyła w kraśnickim proteście. Jest uczennicą jednej ze szkół Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Kraśniku. Jest osobą pełnoletnią. „Widziałem nagrania z protestu pod CKIP (Centrum Kultury i Promocji w Kraśniku - red.) i Biura poselskiego, jestem przerażony” – napisał Michał Stawiarski, który nieco wcześniej stwierdził, że sam „zaliczył upadek”, ale „karę poniósł” i „swoje odpokutował”. „Dziewczynki 13-18 lat krzyczą jeb.. PIS jeb.. Dudę Jeb.. Kaczyńskiego.. Jeb.. Chomę i usłyszałem Jeb.. Stawiarskiego „"Wypierdal... Wypierdal.. z Pisiorami moja Pusia nie Jarusia, mnóstwo dzieci. Ciężko mi się otrząsnąć do tej pory (…)” (pisownia oryginalna) – opatrzył opisem zamieszczone fotografie. Komentarzy pod tym publicznym postem jest blisko 300. Jedną z osób wypowiadających się jest wychowawczyni sfotografowanej uczestniczki strajku, która zwracając się do autora posta, napisała: Tutaj nie ma logiki tu jest wojna. Musimy się przygotować do bardzo radykalnych działań. Obrona kościołów, szkół, domów. Niech policja zacznie egzekwować prawo (pisownia oryginalna). Pisała też o tym, że radni, podsycający nastroje u „opętanych złością i nienawiścią dzieciaków”, powinni ponieść „dotkliwe konsekwencje”. „Wszyscy. Gówniarze też. Kto walczy z Bogiem ten przegra”. Zobacz także: Protest kobiet w Kraśniku – Tymi wpisami mojej wychowawczyni poczułam się urażona – mówi nam pani Anna, która za udział w proteście dostała uwagę. – Podobnie jak mój kolega, który na opublikowanym przez pana Stawarskiego zdjęciu stał koło mnie – podkreśla. Jej wychowawczyni skontaktowała się też z mamą 18-latki. – Komentowała moje „złe” zachowanie – relacjonuje pani Anna. – Nie miałam nawet szansy niczego wytłumaczyć, zostałam zakrzyczana. Kiedy zdążyłam powiedzieć, że jestem tego samego zdania co córka, pani podniesionym tonem dokończyła swój przekaz. Nie dała mi dojść do głosu. Po czym powiedziała: „Do widzenia” i się rozłączyła – relacjonuje nam mama uczennicy. Nauczycielka postanowiła skomentować też ostatnie wydarzenia, pisząc do swojej uczennicy. – Z tego co wiem, ta wiadomość trafiła również do innych uczniów i to nie tyko z mojej klasy – twierdzi pani Anna. Ich treść upublicznił dzisiaj administrator profilu na Facebooku Inne Życie Kraśnika. Nauczycielka odniosła się do symbolu protestujących – czerwonej błyskawicy. Jej zdaniem „błyskawice nosili esesmani, zabójcy, hitlerowcy w obozach koncentracyjnych, funkcjonariusze Gestapo, włoscy faszyści i Ukraińcy palący Warszawę po Powstaniu Warszawskim. Mordowali i gwałcili kobiety od dziecka po staruszki w ruinach Warszawy”. - „Ktoś kto ten znak dla protestów wymyślił miał jeden cel: żeby szerzyło się zło, żeby młodzi ludzie oddawali się na usługi Zła. Błyskawica to symbol szatana. Niektórzy z was więc demonstrują, że chcą mu służyć? Bo czym jest udział w protestach, które nawołują do niszczenia kościołów?”. Nauczycielka zagroziła też, że „każdy, kto będzie prowokował w czasie lekcji zdalnych nieodpowiednią symboliką zostanie z tych lekcji wyrzucony”. – Ta upubliczniona na Faceboku korespondencja nauczycielki z uczniami w ogóle mnie nie dziwi. Jest w stylu tej nauczycielki – przyznaje jedna z byłych uczennic. – Cieszę się, że skończyłam już tę szkołę i nie muszę mieć zajęć z tą nauczycielką. Wiele nerwów to mnie kosztowało – przyznaje inna z byłych uczennic tej szkoły. – Prawdą jest, że była taka konwersacja z uczniami klasy, której pani Małgorzata jest wychowawczynią – potwierdza Ireneusz Jarmuł, dyrektor Szkół Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Kraśniku. – Ta nauczycielka jest bardzo dobrym pedagogiem. Mam o niej jak najlepsze zdanie. Nigdy nie było na nią żadnych skarg. Zdaniem dyrektora, szkoła nie jest jednak miejscem na wygłaszanie opinii zamieszczonych przez uczniów jak i nauczycieli. – Naszym priorytetem jest jak najlepsze przygotowanie uczniów do matury oraz egzaminów zawodowych. I na tym powinniśmy się skupić, a nie komentowaniem obecnych wydarzeń politycznych. Na pewno będę tę sytuację dokładnie wyjaśniał. Będę rozmawiał zarówno o tym z nauczycielką, jak też uczniami. – Napisałam to z troski o moich uczniów, dbając o ich bezpieczeństwo, ponieważ jako wychowawca dbam o ich rozwój, zarówno fizyczny, psychiczny, jak i duchowy – mówi nam nauczycielka. Ale to są przecież dorosłe osoby. – Ale ciągle są uczniami. Jak nimi nie będą, to nie będą do nich pisać i pytać, czy wiedzą w czym uczestniczą. To co napisałam wynika tylko z troski o nich, bo nauczyciel to jest drugi rodzic. Taką akceptację dali mi rodzice, żeby się troszczyć o ich dzieci. I dodała: Proszę nie niszczyć mojego dobrego imienia. * imię zmienione

Zastosowanie. Moc, która jest zawarta wewnątrz pentagramu, umożliwia zwrócenie się o pomoc do duchów. Mogą zadziałać tak, że nasz od dawna uciążliwy problem odejdzie w niepamięć, a zło więcej nas nie dosięgnie. Ochronne działanie symbolu sprawia, że pentagram bywa postrzegany jako amulet przeciwko czarnej magii. 2.

"Lalka" jako powieść o straconych złudzeniach 78. Dlaczego \"Lalkę\" B. Prusa można nazwać powieścią o straconych złudzeniach? Bolesław Prus był głęboko rozczarowany rzeczywistością w latach, w których żył. Społeczeństwo polskie nie posiadało klasy, czy choćby środowiska, które byłoby zdolne pokierować rozwojem narodu. Pisarz uważał, że społeczeństwo jemu współczesne nieuchronnie zmier... Bogowie Olimpijscy ========BOGOWIE OLIMPIJSCY======================================================================= --------ZEUS------------------------------------------------------------------------------------- Zeus-syn Kronosa i Rei,wladca Olimpu,pan swiata Briareus-stureki olbrzym,sprowadzony przez Tetyde uwolnil skrepowanego Zeusa Horkios-przydomek Ze... Koncepcja homoestazy a) koncepcja homeostazy opiera się na założeniu, że organizm człowieka jest systemem otwartym, który mimo działających na niego bodźców utrzymuje równowagę (homeostazę). b) Homeostazę podzielić można na - materialna: ilość substancji w tkankach - procesualna: stałość procesów c) może być sterowana przez układ nerwowy lub hormonalny i zacho... Tragiczny los ludzki w "Antygonie", "Odprawie posłów greckich" i "Makbecie" W państwie Kreona panował terror kierowany przez absolutnego władcę. Tragedia społeczeństwa polegała na niemożliwości przeciwstawienia się władcy bez tragicznych konsekwencji - sądu skazującego wszystkich nieomal na śmierć. Także przedstawiciele ludu - rada starszych - nie mieli odwagi przeciwstawić się, będąc posłusznymi marionetkami. I w takic... Depozyt - cecha kontraktów terminowych Depozyt zabezpieczający i wezwanie do uzupełnienia Najważniejszą cechą kontraktów terminowych jest to, że nie musi¬my płacić całej kwoty, na jaką opiewa poszczególny kontrakt. Pokry¬wamy tylko jej część zwaną depozytem. Niewielu indywidualnych inwestorów mogłoby sobie pozwolić na kupno l0000 dolarów, pod-czas gdy przy otwieraniu poz... Stosunek chłopa do powstania w "Rozdziobią nas kruki, wrony..." Stosunek chłopa do powstania Żeromski przedstawia w tym utworze postawę ludu wobec powsta¬nia, reprezentowaną tu przez chłopa znajdującego ciało Winrycha. Autor nie potępia ludu za takie stanowisko, ale wskazuje jego źródła. Chłopi są warstwą niewykształconą, pod każdym względem zaniedbaną, żyjącą w nędzy. Nie mają świadomości, jaka j... Losy Wokulskiego jako pozytywisty Plan: w zamku. ocalały. sposobem na rozpoczęcie nowego życia. się w niewielkim miasteczku. budynku. pensjonatu dla uczniów pobliskiej szkoły. lokatorom pensjonatu i mieszkańcom miasta. swatania Wokulskiego. lekarza. sąsiadki. 11.... Sprawa młodości w "Odzie do młodości" Apologia młodości w \"Odzie do młodości\" Adama Mickiewicza. Okoliczności powstania: W roku 1815 Adam Mickiewicz rozpoczyna studia na Uniwersytecie Wileńskim. W 1817 roku Mickiewicz wraz z kilkoma przyjaciółmi ( Tomaszem Zanem, Józefem Jeżewskim, Franciszkiem Malewskim i Onufrym Pietraszkiewiczem ) zakładają Towarzystwo Filomatów (miłośników ...

jiM3c.

244i5rfxe0.pages.dev/52

244i5rfxe0.pages.dev/257

244i5rfxe0.pages.dev/253

244i5rfxe0.pages.dev/9

244i5rfxe0.pages.dev/283

244i5rfxe0.pages.dev/318

244i5rfxe0.pages.dev/246

244i5rfxe0.pages.dev/110

244i5rfxe0.pages.dev/127

znaki szatana i ich znaczenie